Στην πρώτη του
συνέντευξη ως προπονητής τερματοφυλάκων στις Ακαδημίες της ΑΕΚ, ο Χρυσόστομος
Μιχαηλίδης μιλάει για όλους και για όλα.
Αναλυτικά συνέντευξή του στο ΑΕΚ1924.gr
Πως πήρες την απόφαση
να μπεις στον χώρο τον Ακαδημιών, γιατί εκτός από την ΑΕΚ έχεις και κάτι δικό
σου;
«Αυτή τη στιγμή έχω μια
σχολή δικιά μου τερματοφυλάκων μαζί με τον Βασίλη τον Αλεξούδη, έχουμε
εγκατασταθεί στις ακαδημίες του Βασίλη του Λάκη, καθώς εκεί υπήρχε γήπεδα και
χώρος και έχουμε βρει εκεί τη στέγη μας. Προπονητικά ξεκίνησα στην Κόρινθο.
Πήγα εκεί για να παίξω έναν χρόνο και να βοηθήσω την ομάδα. Είχα μιλήσει με τον
Κύριο Μπεθάνη, αλλά τελικά οι συνθήκες δεν ήταν αυτές που πίστευα ότι θα βρω.
Υπήρχε η σχολή UEFA που είχα κάνει τα χαρτιά μου για το δίπλωμα του προπονητή,
οπότε μίλησα με τον πρόεδρο, μου είπε να αναλάβω τους τερματοφύλακες και έτσι
ξεκίνησα προπονητικά. Έκανα εκεί τα πρώτα βήματα, ήμουν και δύο μήνες
προπονητής τερματοφυλάκων στην πρώτη ομάδα, γιατί κάποια στιγμή παράτησαν όλοι
την ομάδα. Πήρα και εκεί το βάπτισμα του πυρός και είδα τι γίνεται και το καλοκαίρι
ήρθε η συνεργασία με την ΑΕΚ».
Ήταν αυτό που ήθελες
η επιστροφή σου στην ΑΕΚ;
«Κατά καιρούς είχε
συζητηθεί να γυρίσω ως παίκτης στην ΑΕΚ, αλλά δεν μπόρεσε να συμβεί αυτό.
Σίγουρα, το περίμενα πάντα να τελειώσω την καριέρα μου στην ΑΕΚ, ήρθα σαν προπονητής
και πιστεύω ότι ήταν ότι καλύτερο και το περίμενα πώς και πώς».
Πριν πεις το ναι,
θέλησες να μάθεις το πλάνο που υπήρχε για τις Ακαδημίες;
«Πριν πάρω την
απόφαση, έγιναν 4-5 ραντεβού. Πρώτα με τον Τραϊανό, μετά με τον Λυμπερόπουλο
και στο τέλος πριν δώσουμε τα χέρια και με τον Ζήκο για να μου πει το όλο
πρότζεκτ της Ακαδημίας. Γνώριζα τα παιδιά, είχαμε παίξει και μαζί στην ΑΕΚ,
αλλά δεν λέει κάτι αυτό. Έπρεπε να υπάρχει μια κοινή φιλοσοφία πάνω στο πλάνο.
Έγιναν κάποια ραντεβού και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε».
Ήταν περίεργη η
προσαρμογή σου από την Κόρινθο στην ΑΕΚ;
«Η προσαρμογή ήταν
δύσκολη και από την Α’ Εθνική στην Κόρινθο, γύρισα πίσω στο 91-92 όταν
ξεκίναγα. Δεν είμαι άνθρωπος που δεν προσαρμόζομαι εύκολα και μ’ αρέσει να
ξεκινάω πάντα από χαμηλά και να κοιτάζω προς τα πάνω. Σίγουρα οι συνθήκες εδώ
δεν έχουν καμία σχέση, αλλά ότι παίρνεις από τις ομάδες που συνεργάζεσαι και
δουλεύεις είναι καλό».
Γνωρίζουμε το πλάνο
των Ακαδημιών, του οποίου στόχος είναι να βγουν παιδιά για την πρώτη ομάδα. Ποιοι
είναι οι δικοί σας στόχοι;
«Υπάρχει άψογη
συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχουν διακριτοί ρόλοι. Ο καθένας κάνει αυτό
για το οποίο τον έχουν πάρει. Ο στόχος δεν είναι μόνο να βγουν παιδιά, σίγουρα
είναι ο πρώτος, αλλά θέλουμε να δημιουργήσουμε ανθρώπους, αθλητές και να
βλέπουμε παιδιά να προοδεύουν. Να τα δούμε αύριο, μεθαύριο σε γήπεδα της
Ελλάδος, στις Εθνικής. Δεν θα παίξουν όλοι στην ΑΕΚ, αυτό το γνωρίζουν και τα
παιδιά, αλλά και στο παρελθόν έχουμε δει ότι αρκετοί δεν πήραν ευκαιρίες,
έπαιξαν αλλού και στη συνέχεια έπαιξαν στην Εθνική ή στο εξωτερικό. Ο
πρωταρχικός μας στόχος είναι να κάνουμε σωστούς αθλητές και σωστούς ανθρώπους,
γιατί είμαστε παιδαγωγοί, να μας εκπροσωπούν όταν θα πάνε σε άλλες ομάδες, αλλά
το πρώτο μέλημα είναι να δημιουργήσουμε παίκτες για την ΑΕΚ, που αυτό πιστεύω
ότι σε βάθος χρόνου και έτσι όπως έχουμε ξεκινήσει θα το καταφέρουμε. Και
πέρυσι ακόμη είδαμε παιδιά να παίζουν στην πρώτη ομάδα, να βγάζουν γκολ μέσα
από συνεργασία, κάτι που ήταν πολύ ωραίο για όλους μας».
Το επίπεδο που βρήκες
στους τερματοφύλακες πέρυσι, οι οποίοι μέχρι τότε δεν είχαν δικό τους
προπονητή, ήταν ικανοποιητικό;
«Ο Ζήκος μου είχε
ζητήσει να αξιολογήσω την κατάσταση, να δω τι υπάρχει σε παιδιά και αν
χρειάζεται να κάνουμε προσθήκες. Τα παιδιά από όσο γνωρίζω είχαν τον Κύριο
Σεραφείδη που προσπαθούσε κάποιες στιγμές να είναι εκεί και να τους μάθει
κάποια πράγματα. Πρόβλημα υπήρχε, αλλά τα παιδιά είχαν ταλέντο, είχαν στοιχεία
και στην πορεία διαπιστώσαμε ότι έχουμε παιδιά να βασιστούμε, σίγουρα βέβαια
πάντα χρειάζονται προσθήκες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν στα πολύ μικρά τμήματα
που στην ουσία κάποια δημιουργήθηκαν πέρυσι που ξεκινήσαμε. Κάναμε μόνο μια
προσθήκη τερματοφύλακα, αυτή του Παπαδόπουλου, ενώ είδα περίπου 70 παιδιά ώστε
να επιλέξουμε, με δεδομένο ότι ενώθηκαν κάποια τμήματα, ενώ γνωρίζαμε ότι θα
μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε και παιδιά από την επαρχία. Το επίπεδο ήταν καλό,
δουλειά χρειαζόταν και συστηματική προπόνηση, αυτό πιστεύω».
Σας είχε επηρεάσει
πέρυσι το γεγονός ότι δεν αγωνιζόταν πουθενά το τμήμα κ18, έχοντας μόνο φιλικά
ματς που από ένα σημείο και μετά σταμάτησαν κιόλας;
«Το κ18 που ήταν
ουσιαστικά κ20 πιστεύω ότι επηρέασε πάρα πολύ τα παιδιά. Ήταν ουσιαστικά μια
χαμένη χρονιά για τα παιδιά. Το μόνο που έκαναν ήταν προπονήσεις, κάποια στιγμή
έγινε ένα τουρνουά, έπαιξαν 1-2 παιχνίδια, θυμάμαι έναν με τον Παναθηναϊκό που
ήταν πολύ καλό και μακάρι να γινόταν και άλλα. Στη συνέχεια τα πολλά φιλικά και
η πολύ προπόνηση, η οποία ήταν και διαφορετική από πιο παλιά, κούρασε τα
παιδιά. Είναι πολύ δύσκολο κομμάτι να μην έχεις επίσημους αγώνες, να νιώθεις
την πίεση του αγώνα, το άγχος της νίκης. Φέτος επιλέχθηκε η κ20 η δικιά μας να
απαρτίζεται από παιδιά που θα μπορούσαν να παίξουν και κ17. Να δοθεί χρόνος, να
πάρουν παιχνίδια και του χρόνου με το καλό που θα είμαστε στη Σούπερ Λίγκα να
μπουν σε πρωτάθλημα, πιο ανταγωνιστικό και να μπορούμε να δουλέψουμε ακόμα
καλύτερα».
Η ανάπτυξη των
παιδιών σε σχέση με πέρσι είναι ικανοποιητική;
«Είναι πολύ
ικανοποιητικά τα πράγματα στα παιδιά, αλλά θέλω και προσπαθώ να τους περάσω ότι
ακόμα και εγώ αν κάτσω να παίξω τερματοφύλακας τώρα θα βελτιωθώ. Πρέπει να
μάθουν ότι μπροστά τους έχουν έναν μακρύ δρόμο, 15, 20 ίσως και 25 χρόνια,
καθώς ένας τερματοφύλακας μπορεί να παίξει μέχρι τα 40-42. Θα πρέπει αυτό που
ζουν φέτος και βλέπουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους, καθώς δεν είναι χαζοί.
Είμαι ικανοποιημένος αλλά θέλω να βάζω συνέχεια στόχους πιο ψηλούς. Θέλω να
μπορούν κάθε χρόνο να βλέπουν ότι έχουν βελτίωση, έτσι θα βελτιωθούν και αυτοί».
Οι πρωταγωνιστές των
επόμενων χρόνων της ΑΕΚ υπάρχουν στις Ακαδημίες της;
«Πιστεύω ότι έχουμε
παιδιά που έχουν πολύ μέλλον. Είναι παρακινδυνευμένο να πω είτε ναι, είτε όχι.
Δεν προσπαθώ να αποφύγω την ερώτηση, αλλά είναι οι ηλικίες τέτοιες που είναι
δύσκολο να το πεις αυτό. Παιδιά που μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχουν μέλλον
στο ποδόσφαιρο και αν τους δοθεί η ευκαιρία θα είναι έτοιμοι να την αρπάξουν,
έχουμε, ναι».
Είδαμε από την πρώτη
ομάδα έναν νέο τρόπο παιχνιδιού από τους τερματοφύλακες με τα πόδια. Αυτό το
είδαμε και στις Ακαδημίες και μάλιστα το είδαμε να βγαίνει πιο εύκολα. Τι έχει
αλλάξει εκεί; Πως λειτουργεί και πόσο επηρεάζει την ομάδα;
«Το 1992 που ξεκίνησε
αυτό το νέο σύστημα μέχρι το 2014 είναι 22 χρόνια. Τα παιδιά μεγάλωσαν με αυτό
το μοντέλο, εμείς είχαμε δυσκολευτεί πολύ. Μας ερχόταν πίσω τη μπάλα, την
πιάναμε, την δίναμε, μας την ξαναδίνανε, γινόταν ένας χαμός. Αυτό απαιτεί το
σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αυτό μαθαίνουμε, αυτό δουλεύουμε σε μεγαλύτερη βάση. Αυτό
δείχνουν τα στατιστικά, τα οποία τα δείχνω στα παιδιά ειδικότερα μέσα από
βίντεο. Σε σχέση με την περσινή σεζόν το 75% παίζετε με τα πόδια, καθώς όπως
και στην πρώτη ομάδα έτσι και σε εμάς ο αντίπαλος μας περιμένει. Το ότι βγαίνει
πιο εύκολα σε εμάς είναι γιατί εμείς δεν έχουμε τόσο την πίεση, είτε του
αποτελέσματος, είτε του λάθους και δίνουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να κάνουν
και λάθος, ώστε να το βελτιώσουμε και να καταλάβουν. Σίγουρα στην πρώτη ομάδα
δεν μπορεί να γίνει αυτό, σε κάποιες περιπτώσεις θα πρέπει να φύγει η μπάλα,
πολλές φορές και χωρίς να υπάρχει λόγος, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Είναι
άλλη η πίεση, εμείς είμαστε σε φάση εκπαίδευσης και για αυτό υπάρχει και αυτή η
εικόνα».
Ένα σχόλια για την
κλήση των δύο τερματοφυλάκων της ΑΕΚ στην Εθνική Νέων
«Πιστεύω ότι αυτό
είναι πολύ καλό για όλους μας και για τα παιδιά, αλλά ξεκίνησε από πέρυσι.
Κάποια στιγμή έγινε ένα καμπ αξιολόγησης, είχα πάει και εγώ. Ο Κύριος Ζουστίνιο
με τον Κύριο Σάντος ήθελαν να αξιολογήσουν οι ίδιοι τα παιδιά για να έχουν οι
ίδιοι άποψη και όχι να μπουν σε διαδικαστικά «πάρτε αυτόν και πάρτε τον άλλον».
Φέτος είχαμε τη σχολή προπονητών που είμαστε και εγώ με τον Κύριο Καμπόλη.
Είχαμε μια συζήτηση και έπεσε το θέμα ότι πρέπει να ξαναγίνει το καμπ. Στα
πλαίσια αυτά κλήθηκαν και τα παιδιά. Όταν έφυγα τα παιδιά από εμάς τους είπα
ότι πρέπει να πάτε εκεί και να αποδείξετε ότι δικαίως πήγατε δύο παιδιά από την
ΑΕΚ, γιατί ξέρουμε ότι μόλις ακούστηκε αυτό σχολιάστηκε και αρνητικά, όταν όμως
πριν από μερικά χρόνια γινόταν αυτό με άλλες ομάδες, και δεν θα αναφέρω
ονόματα, δεν μίλαγε κανείς».
Μιχαηλίδης στο
ΑΕΚ1924: «Η προσωπικότητα είναι το Α και το Ω»
Έχει δύο δικά του
παιδιά, αλλά νιώθει οικογένειά του και τις Ακαδημίες της ΑΕΚ, εκεί που
καθημερινά συναναστρέφεται με διαφορετικούς χαρακτήρες νεαρών ποδοσφαιριστών,
που ζουν για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Διαβάστε όσα είπε ο
Μιχαηλίδης στο ΑΕΚ1924 για το πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με παιδιά,
καθώς και το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα στο ποδόσφαιρο.
Πόσο δύσκολο είναι να
συνεργάζεσαι με παιδιά που παίζουν σε μια δύσκολη θέση, αυτή του τερματοφύλακα;
«Είχαμε πέρυσι μια
χρονιά που ήταν καλύτερη, καθώς είχαμε επτά αλλαγές και προσπαθούσαμε να
παίρνουν από ένα ημίχρονο τα παιδιά. Ήταν και το επίπεδο λίγο χαμηλό στα ματς,
οπότε τα περισσότερα τα κερδίζαμε εύκολα και γενικά η κατάσταση ήταν πιο
εύκολη. Φέτος τα πράγματα έχουν δυσκολεύσει, αλλά μέσα από αυτή τη διαδικασία
πιστεύω ότι κερδίζουν. Προσπαθούμε τα παιδιά να πάρουν 90λεπτα στα πόδια τους,
να καταλάβουν και σε χρόνο πως είναι το παιχνίδι και μιλώντας μαζί τους, γιατί
πάντα μιλάμε και γνωρίζουν ποιος θα παίξει. Αυτό που μου αρέσει και το έχω
καταφέρει και εγώ και τα παιδιά είναι ότι βλέπω παιδιά που όταν δεν παίζουν,
γιατί το έχω ζήσει και εγώ, δεν κατεβάζουν το κεφάλι. Είναι μια παρέα, είμαστε
μια παρέα, θέλουν να πηγαίνουν καλά όλοι οι τερματοφύλακες και αυτό μου αρέσει
πάρα πολύ».
Θεωρείς ότι εκτός από
τα δικά σου παιδιά, έχεις ακόμα 15 πίσω σου; Τους τερματοφύλακες της ΑΕΚ;
«Ναι και πιστεύω ότι
όποιος και αν ήταν στη θέση μου θα ένιωθε ευτυχισμένος. Διαφορετικοί
χαρακτήρες, διαφορετικά προβλήματα το κάθε παιδί, χαρακτηριστικά, στον καθένα
προσπαθείς να μάθεις άλλα πράγματα γιατί δεν έχουν όλοι τα ίδια ελαττώματα και
προτερήματα. Το έχω πει πολλές φορές, μακάρι να μπορούσα να έχω μια κάμερα να
τους τραβάω και να κάτσουμε μετά από 10 χρόνια να δούμε πως ήταν. Πως
μεγαλώνουν, πως αλλάζουν, είναι πολύ όμορφο συναίσθημα η εικόνα που βλέπεις».
Ο Ζήκος δόθηκε
δανεικός εφέτος. Θα μπορεί να δουλέψει τόσο καλά εκεί, συγκριτικά με το αν
έμενε στις Ακαδημίες;
«Το τμήμα κ20 πέρσι
είχε μια δύσκολη σεζόν χωρίς παιχνίδια. Μέσα από έναν χρόνο δουλειάς είδαμε και
μίλησα και με τον ίδιο, ότι είχε φτάσει στα επίπεδα που έπρεπε ώστε να πάρει
παιχνίδια. Δεν θα μπορούσα να του προσφέρω εγώ με τους 97αριδες στην αμάδα, με
αυτό το τμήμα, με τα παιδιά που θέλαμε να παίζουμε, τίποτα για να παίζει
πρωτάθλημα με ομάδες της Β’ Εθνικής. Συζητήσαμε με το παιδί. Εγώ θεώρησα ότι θα
πρέπει να πάει σε μια ομάδα ώστε να πάρει παιχνίδια αλλά και να προπονείται
σωστά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ζήκος γύρισε και ψάχνει ομάδα. Αυτό που
ήθελα ήταν να υπάρχουν υποδομές και σωστές προπονήσεις. Πριν φύγει του είχα πει
ότι το να παίξει δεν είναι εύκολο. Ειδικά από Ακαδημία και 17 χρονών, ήταν
έτοιμος να παίξει αλλά έπρεπε να το κερδίσει. Κάποια πράγματα δεν λειτουργούσαν
σωστά εκεί, μιλούσαμε συνέχεια με το παιδί ώστε να προπονείται σωστά, αυτό δεν
συνέβη και έτσι επέστρεψε να κάνει προπονήσεις με εμάς και να βρεθεί μια ομάδα
να πληροί τα στάνταρ. Και εδώ φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι κάποια στιγμή πρέπει
να γίνουν Β’ ομάδες. Θα πρέπει να υπάρχει ομάδα, προπονητής δικός μας, καθώς
όλοι δεν αναπτύσσονται το ίδιο. Μπορεί κάποιος να μην είναι έτοιμος τώρα και να
πρέπει να κριθεί, ενώ σε 1-2 χρόνια να αναπτυχθεί και να λέμε γιατί τον αφήσαμε
και έφυγε. Θα πρέπει να υπάρχει ένα πρωτάθλημα, να παίζουν για 1-2 χρόνια, ώστε
να έχουν γεμάτες σεζόν και όχι να πηγαίνουν σε άλλες ομάδες, από τις οποίες θα
πρέπει να έχουμε απαιτήσεις, ενώ παράλληλα οι ίδιες θα φοβούνται καθώς θα έχουν
το δικό τους πλάνο και κάποιον άνθρωπο που θα βάζει τα χρήματα. Στο ποδόσφαιρο
μέσα από τις λανθασμένες επιλογές κερδίζουμε. Εμένα μ’ άρεσε που αποφάσισε να
πάει ο Ζήκος στην Ιεράπετρα και του το είχα πει, πήγε και πήρε εμπειρίες, μπήκε
στα «άσχημα» του ποδοσφαίρου. Έτσι θα φτιάξει και θα δημιουργήσει χαρακτήρα. Ειδικά
ο τερματοφύλακας, αυτό ήταν το πρώτο πράγματα που τους είπα και τους έκανα και
το αντίστοιχο διάγραμμα, πάνω πάνω με μεγάλα γράμματα υπήρχε η λέξη
προσωπικότητα. Εάν δεν αποκτήσουν
προσωπικότητα όσο και αν δουλεύουν, όσο και αν πέφτουν στις προπονήσεις, ότι
και αν κάνουν δεν θα κερδίσουν τίποτα».
Αναφέρθηκες σε ένα
διάγραμμα που έφτιαξες για τα παιδιά και έχουμε δει ότι μέσα στα αποδυτήρια
υπάρχουν φωτογραφίες με ατάκες μεγάλων ανθρώπων από το χώρο του ποδοσφαίρου.
Πως λειτουργούν αυτά στα παιδιά;
«Προσπαθούμε να βρούμε
τρόπους. Τα παιδιά έχουν πολλά στο κεφάλι τους. Έχουν σχολείο το πρωί 8 ώρες,
κάποια πηγαίνουν αμέσως φροντιστήριο τρώγοντας στο δρόμο σε μπολάκια, μετά
έρχονται προπόνηση και γυρίζουν σπίτι τους 9-10 το βράδυ. Προσπαθούμε να βρούμε
τρόπους να ζήσουν αυτό που θέλουν και να καταλάβουν κάποια πράγματα. Προχθές
μιλάγαμε για κάτι και τους είπα ότι στην πόρτα δεξιά όπως φεύγετε γράφει κάτι ο
Φέργκινσον το έχετε διαβάσει; Το θυμάστε; Πολλές φορές τα παιδιά το βλέπουν το
ξαναβλέπουν, αλλά όταν πας να βγεις στην προπόνηση τα ξεχνάς. Μου είπαν μιλάει
για κάποιο λεωφορείο και τους είπα ότι προσέχτε μην χάσετε το τρένο, όχι το
λεωφορείο. Αν το χάσετε και δεν ανεβείτε τώρα που η ΑΕΚ είναι σε ανοδική πορεία
θα μετανιώσετε για όλη σας τη ζωή».
Πόσο δύσκολο να
διαχειριστείτε εσείς σαν προπονητές τους γονείς που μπαίνουν στο παιχνίδι σε
αυτές τις ηλικίες;
«Αυτό που πρέπει να
κάνουν είναι να προσπαθούν να αποφορτίσουν τα παιδιά τους μετά τις προπονήσεις.
Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο η ζωή τους, δεν θα παίξουν όλα τα παιδιά
ποδόσφαιρο και δεν θα πρέπει να αφήσουν πίσω το σχολείο τους και τα
ενδιαφέροντά τους. Εμάς μας τα φέρνουν και τα εμπιστεύονται σε κάποιους
ανθρώπους που πιστεύουν ότι λειτουργούν επαγγελματικά και κάνουν το καλύτερο
για αυτά. Δεν πρέπει να έρχονται σε εμάς τα παιδιά πιεσμένα ότι ωχ αυτό ή ωχ
εκείνο ή να τους περνάνε λάθος μηνύματα. Σίγουρα είναι γονείς και εμπιστεύονται
τα παιδιά τους, αλλά και εμείς από τη μεριά μας όπως έχει πει και ο Ζήκος δεν
θέλουμε οι καταστάσεις του παρελθόντος του να έρχονται γονείς στις κερκίδες και
να δημιουργούνται θέματα. Το έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, αυτό βλέπω και
αυτό εισπράττω. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτιώσεις. Να βελτιωθούμε και εμείς
και τα παιδιά, αλλά και οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, δεν θα
βοηθήσουν ούτε εμένα ούτε τον Κύριο Ζήκο, ούτε τον Κύριο Μητροτάσιο. Θα πρέπει
να αποφορτίζουν τα παιδιά τους από όλες τις καταστάσεις και να μην τους περνάνε
λάθος μηνύματα».
Μιχαηλίδης στο ΑΕΚ1924: «Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει πρόεδρο που την αγαπάει»
Οι σχέσεις ανάμεσα στο τιμ της πρώτης ομάδας και στις Ακαδημίες είναι εξαιρετικό. Αυτό δεν θα μπορούσε να μην σχολιαστεί από τον Μιχαηλίδη, ο όποιος αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια στους Μελισσανίδη και Δέλλα. Διαβάστε όσα είπε για τους τερματοφύλακες του αντρικού τμήματος.
«Όλοι το βλέπετε και το ζείτε, ότι η ΑΕΚ έχει στόχο έχει πλάνο, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε την ομάδα, είναι ΑΕΚτζίδες. Χαίρομαι που συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους, υπάρχει ιεραρχία, υπάρχουν ρόλοι. Η ΑΕΚ έχει πρόεδρο, έχει γενικό διευθυντή τον Κύριο Μπάγεβιτς, έχει τον Ζήκο στις Ακαδημίες, έχει τεχνικό διευθυντή στις Ακαδημίες. Υπάρχει οργάνωση σε όλα τα επίπεδο και θεωρώ ότι δεν είμαστε ακόμα εκεί που θέλουμε, αλλά θα φτάσουμε και θα φτάσουμε γιατί όλοι έχουμε ένα κοινό όραμα και φιλοδοξία και πιστεύω ότι αυτό θέλουν και οι άνθρωποι που είναι από πάνω. Αυτό θέλουν και αυτοί που είναι από πάνω ανθρώπους που έχουν φιλοδοξίες και θέλουν να πιάσουν τα όριά τους. Εάν τα καταφέρουμε, πιστεύω θα κερδίσει και η ΑΕΚ και όλοι μας», ήταν αρχικά το σχόλιο του Χρυσόστομου Μιχαηλίδη για όλα όσα βιώνει στην Ένωση.
Ήσουν στο παρελθόν συμπαίκτες με τον Δέλλα. Βρεθήκατε ξανά στην ίδια ομάδα από άλλα πόστα. Πως είναι αυτό;
«Ο Δέλλας είναι ένα παιδί που του αρέσει αυτό που κάνει και τώρα και όταν έπαιζε. Γενικά είχαμε καλές σχέσεις. Δείχνει, και μου αρέσει αυτό που βλέπω, ότι έχει άλλη φιλοσοφία στο ποδόσφαιρο. Η γενιά μας, από τότε που πήρε το Euro η Ελλάδα και μετά, έχει μια άλλη φιλοσοφία, αποτελείται από παιδιά που έπαιξαν στο εξωτερικό. Έχουν πάρει άλλα μηνύματα και άλλη κουλτούρα και αυτά προσπαθούν να τα περάσουν και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιστεύω ότι μόνο να κερδίσουμε έχουμε όλοι και θεωρώ ότι με αυτά που είδα και με το πλάνο και μου ανέλυσε και για τον λόγο που με ήθελε στην ομάδα, ότι η φιλοσοφία του και αυτό που θέλει να πετύχει σαν προπονητής θέλει να μαθαίνει, για εμένα είναι το πιο σημαντικό. Όποιος πει ότι έφτασα εδώ και τελείωσα και είμαι ο καλύτερος θα μείνει στάσιμος. Μ’ αρέσουν άνθρωποι που θέλουν να μαθαίνουν και να προοδεύουν. Πιστεύω ότι η ΑΕΚ είναι τυχερή που ο Τράι είναι εκεί και γενικά και στις Ακαδημίες αυτό που έχουμε. Υπάρχει μια σωστή λειτουργία και μας κάνει να πηγαίνουμε με χαρά, γιατί εάν δεν πηγαίνεις με χαρά στη δουλειά σου καλύτερα να σταματήσεις».
Έχετε σταματήσεις πρόσφατα τα ποδόσφαιρο. Υπάρχουν στιγμές που θέλετε να μπείτε να παίξετε; Πως προσπαθείτε να το καταπολεμήσετε;
«Πολλές φορές συμβαίνει. Γινόμαστε παιδιά. Έχει τύχει να παίζουμε με τα παιδιά στο τέλος της προπόνησης πεναλτάκια, να πέφτουμε. Μας τραβάει ακόμα, θέλουμε να παίζουμε. Αυτό είναι το ωραίο, ότι υπάρχει μια τέτοια σχέση με τα παιδιά. Σε θεωρούν φίλο, μπαμπά αδερφό και αυτό θέλουμε να τους περάσουμε. Να έρχονται στις προπονήσεις και να μιλάμε και όχι να κρατάνε μέσα τους πράγματα».
Πια είναι η γνώμη σου για τους τερματοφύλακες της πρώτης ομάδας; Συμπεριλαμβανομένου και του Ντούνη, με τον οποίο έχετε συνεργαστεί.
«Στην ΑΕΚ υπάρχει άψογη συνεργασία και αυτό δεν το λέμε επειδή πρέπει να του πούμε. Πριν έρθει ο Ανέστης στην ΑΕΚ, μίλησα με τον Κύριο Κώστα (σ.σ Καμπόλη) μου είπε ότι θα κλείσουμε τον Γιάννη, του είπα και εγώ αυτά που πίστευα, καθώς με τον Ανέστη είχαμε συνυπάρξει έξι μήνες στον Πανιώνιο. Θεωρώ ότι είναι ένα παιδί που έχει πολύ μέλλον στην ομάδα. Θεωρώ, γιατί δεν θέλω να αδικώ κανέναν, ότι και τα παιδιά που ήταν πέρυσι προσπάθησαν πάρα πολύ και είναι αξιόλογοι τερματοφύλακες και αυτοί. Και ο Ντούνης πέρσι πήρε ευκαιρίες, έπαιξε, είναι μικρός. Του τα έχω πει και εγώ και ο Κύριος Κώστας ότι πρέπει να δουλέψει πολύ και να έχει το κεφάλι κάτω. Το έχουμε πέρασε όλοι αυτό το διάστημα, ειδικά στην ΑΕΚ που συνεχώς μεγαλώνει και του χρόνου τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα, ίσως να χρειαστεί να περιμένει, όπως πολύ περιμέναμε 4-5-7 χρονιά. Θεωρώ ότι είμαστε σε καλό επίπεδο, τώρα από εκεί και πέρα το πώς θα κινηθεί η ομάδα και τι θα κάνει είναι ένα κομμάτι που το χειρίζονται οι υπεύθυνοι της πρώτης ομάδας».
Πόσο δύσκολο ήταν να «κοντρολάρετε» τον Ντούνη, ένα παιδί 16 χρονών που παίζει στη Γ’ Εθνική; Πως το διαχειριστήκατε;
«Τα παιδιά, γιατί ο Παναγιώτης είναι παιδί, όπως είναι ο Τσέλιος στην κ20, ίδια ηλικία, όπως είναι ο Πάντος. Το ότι είναι πάνω του έχουμε δώσει να καταλάβει ότι απλά, όπως και τα άλλα παιδιά είναι κάτω, είναι όλοι ένα κομμάτι της ίδιας ομάδας. Αυτό περνάμε και στα μικρά παιδιά. Κανένας δεν ανήκει πάνω ή κάτω. Αυτή τη στιγμή λόγω κάποιον συγκυριών πρέπει να είναι πάνω. Έτσι ξεκίνησε και πήρε τις ευκαιρίες του. Προσπαθεί πολύ και ο Κύριος Καμπόλης να τον κοντρολάρει σε αυτό το πράγμα, γιατί συζητάμε, και το έχει καταφέρει και πρέπει να το καταλάβει και ο Παναγιώτης γιατί είναι πολύ δύσκολο κομμάτι στη θέση του τερματοφύλακα. Τη μια είσαι Θεός και την άλλη πέφτεις και σε ένα παιδί που εάν γίνει ένα λάθος σε αυτή την ηλικία και καεί θα έχουμε όλοι την ευθύνη, γιατί πρέπει να έχει κοντρόλ, να τον κρατήσουμε, να καταλάβει ότι δεν έγινε τίποτα που έπαιξε σε 4 ματς στην Γ’ Εθνική. Να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά για να μπορέσει κάποια στιγμή να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Θεωρώ ότι το έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, να κατανοήσει το τι γίνεται. Πολλά παιδιά ανεβαίνουν και κάνουν προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, για να μην νιώθουν άσχημα. Ο Παναγιώτης πέρσι περισσότερο, φέτος λιγότερο λόγω των σχολείων έρχεται και κάνει προπονήσεις και με εμάς κάτω. Υπάρχει κοντρόλ και μπορούμε να διαχειριστούμε ένα νέο παιδί».
Είναι στα σχέδιά σου κάποια στιγμή το αντρικό επίπεδο της ΑΕΚ;
«Όλοι βάζουμε στόχους για να φτάσουμε πιο ψηλά και να βελτιωνόμαστε βήμα βήμα. Όλοι θέλουμε να βελτιωθούμε για να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Δεν είναι κακό κανείς να βάζει στόχους. Θεωρώ εάν είμαστε καλά και δουλεύουμε σωστά ότι καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει».
Συγκριτικά με τις καταστάσεις που έζησες εσύ στην ΑΕΚ ως παίκτης και με αυτά που ζεις τώρα υπάρχει μέτρο σύγκρισης;
«Όχι καμία. Η ομάδα αυτή τη στιγμή έχει πρόεδρο, όπως εμείς στο σπίτι μας έχουμε την κεφαλή και έτσι υπάρχει στέγη κλπ. Η ΑΕΚ ποτέ δεν το είχε αυτό. Ποτέ δεν είχε σιγουριά, να νιώθει ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος και εμείς ασχολούμαστε μόνο με το πώς θα μπούμε στο γήπεδο για να κερδίσουμε για όλα αυτά που πρεσβεύει η ομάδα. Δεν υπήρχε αυτό, δεν το είχαμε νιώσει αυτό. Έπαιζα τις εποχές που υπήρχαν οι ανακατατάξεις στην ΑΕΚ, 1997-2005, υπήρχε η ENIC, τον κύριο Τροχανά τον πρόλαβα κάποιους μήνες και όλοι ξέρουμε το ότι η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει πρόεδρο. Έχει έναν άνθρωπο που ξέρουμε όλοι τα αισθήματά του για αυτή την ομάδα και για αυτό γίνεται αυτό που γίνεται».
Είδαμε τον Μελισσανίδη να βλέπει από κοντά αγώνες των Ακαδημιών. Πως ένιωσαν τα παιδιά; Σας είπαν κάτι;
«Τα παιδιά δεν μας είπαν κάτι αλλά πιστεύω ότι όπως μέσα μου το σχολίασα και εγώ ότι μακάρι όταν έπαιζα και εγώ μικρός να ήταν και ένας πρόεδρος εκεί και να με κοίταγε. Πόσο ωραία θα ήταν και τι κουράγιο θα έπαιρνα. Να έρχεται ένας άνθρωπος που έχει τόσες υποχρεώσει να βλέπει τις Ακαδημίες. Είδε δύο τμήματα και έχει έρθει και δύο φορές. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγματα για τα παιδιά. Σαν μήνυμα και μόνο να το πάρει κανείς ότι είμαστε εδώ και σας προσέχουμε».